“Opeens heb je het! Ik ga in het buitenland studeren”

Opeens heb je het! Ik ga in het buitenland studeren

Na het zoveelste verplichte studie-oriëntatie gebeuren, dit maal in de vorm van een bezoekje aan de Studiebeurs, zag ik ineens het licht: ik ga studeren in Engeland!

Stel je eens voor: drie of vier jaar alleen maar Engels praten, in plaats van de continu veranderende Nederlandse spellingsregels in je kop te moeten stampen. Drie keer zoveel kans hebben om aangenomen te worden op een opleiding, er zijn immers minstens drie keer zoveel scholen.

Drie jaar rondwandelen in het land van Jamie Oliver, van witte bonen in tomatensaus en van de meeste schattige accenten binnen een staat. Ik geloof dat mijn hart echt gestolen is. Ik begin zelfs schooluniformen schattig te vinden, terwijl ik daar eigenlijk natuurlijk altijd tegen ben geweest, net als iedereen.

Ik begin die hele, overbeleefde manier van uitdrukken plotseling leuk te vinden, in plaats van kil en afstandelijk. Het maakt me plotseling niet meer uit of het heel de dag regent of niet, ik doe net of ik niet weet dat ik ’s ochtends geen hap door mijn keel krijg, laat staan eieren en ander warm voedsel, het kan me niets schelen dat de meeste Engelsen dik en lelijk en wit schijnen te zijn.

Ik heb besloten.

Nu alleen nog wegwijs raken in de zee van scholen, en zorgen dat ik studiefinanciering krijg, maar dat is allemaal van latere zorg.

Ik droom nog even door.

Ik zie mezelf al trappen op mijn fietsje, in donkere straten zonder fietspad, om daarna mijn klasgenoten te proberen uitleggen dat ik nu eenmaal geloof dat fietsen gezond is, goedkoop en beter voor het milieu. Zie je, ik heb de argumenten al bedacht! Ik zie mezelf al op mijn kamertje zitten, al dan niet in de armen van mijn romantische accentspreker (of het nou Engels, Welsh, Schots of Australisch is: dat maakt voor mij niet uit), of anders eenzaam en alleen, met niets dan goedkope vissticks in de vriezer omdat dat land zo verschrikkelijk duur is, terugverlangend naar hier. Naar kruidnoten, naar polders, naar seksfilms. Ik zie mezelf al afzien en huilend naar huis bellen, ik zie mezelf wanneer ik eindelijk eens wat van de wereld heb gezien tot de conclusie komen dat elk land even bedroevend is. Eindelijk. Ik kan niet wachten.