Herken je de volgende situatie:
Je maakt hoopvol een gratis online studiekeuzetest, beroepentest of interessetest, je geeft oprecht antwoord op alle vragen en de uitslag beschrijft iets wat je niet had verwacht. Een richting, studie of beroep waar je jezelf totaal niet in herkent.
Hoewel je hoopt dat een aantal van die testjes je de belangrijke antwoorden kan geven, is de realiteit dat de meeste testjes weinig opleveren.
Ja, ik ben er zelf ook vaak genoeg ingetrapt.
En behalve ff grinniken en het resultaat delen met je vrienden zodat die ook ff kunnen lachen is er verder niet zo heel veel wat je hier mee kan.
En toch is het niet zo gek dat er heel veel van die gratis testen afgelegd worden.
Ik begrijp het eigenlijk wel. Hoe chill zou het zijn als een test mij kan vertellen welke toekomst ik tegemoet kan zien? Wat als ik binnen 10 minuten met een test een beetje zekerheid over m’n toekomst bij elkaar kan klikken?
Maar helaas. Zo’n magische ‘Hans-Klok-Las-Vegas-Glazen-Bol-Test’ bestaat niet.
Ik ben er inmiddels achter dat de antwoorden op vragen die er echt toe doen, zoals wie ben ik? en wat wil ik later bereiken? niet bepaald uit de lucht komen vallen. Daar moet je voor werken. Kiezen, een keer op je bek gaan, in de spiegel kijken, leren, en weer doorgaan.
En veel van die processen spelen zich dan ook nog eens af buiten jou perceptie. In dat vage onderbewuste van jezelf.
Hans Klok, geef me die test! NU!
Het begint met de acceptatie dat je nu simpelweg niet alles al kunt weten en uitstippelen. Ongeacht de studie die kiest, gaan de ervaringen die je straks opdoet nieuwe inzichten bieden. En daarmee formuleer je stap voor stap een completer antwoord op die belangrijke vragen.
Vertrouw dus ook een beetje op je toekomstige zelf.